Δυο Παοκτσήδες συναντούν στον δρόμο ένα φίλο τους.
Ρε συ Γιώργο, του λένε, πού χάθηκες τόσο καιρό;
Ε να, είχα δουλειές...
Δουλειές είχες και πριν, αλλά τώρα ούτε από τον Σύνδεσμο περνάς. Τι συμβαίνει;
Ξέρετε ρε παιδιά....να....είμαι ερωτευμένος
Ερωτευμένος;!;! Καλά, και οι εκδρομές που κάναμε στα εκτός έδρας, η Τούμπα, τα συνθήματα, τα ντου, η Παοκάρα μας, πάνε όλα αυτά;;
Άστα ρε παιδιά, είμαι πολύ ερωτευμένος, έχω γίνει άλλος άνθρωπος, βλέπω ηλιοβασίλεμα και ριγώ, μυρίζω λουλούδι και κλαίω....
Σώπα ρε μεγάλε, τόσο;;;
Σας λέω άλλος άνθρωπος, να φανταστείτε, γράφω και ποιήματα
Ποιήματα;!;!;!
Ναι ποιήματα, ακούστε το τελευταίο
"Το πρόσωπό σου είναι σαν κρίνο
από τα μάτια σου το δάκρυ πίνω
όλη η φύση ανθίζει για μας
γ@μιέται ο θρύλος κι ο Πειραιάς!"
Αναδημοσίευση από liberovolley11.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου